Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν σήμερα το δεύτερο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός παγκοσμίως, φέρνοντας στο προσκήνιο χιλιάδες αθλητές με κινητικές, οπτικές ή νοητικές αναπηρίες. Ωστόσο, η ιστορία τους δεν ξεκίνησε στα μεγάλα στάδια, αλλά σε ένα νοσοκομείο της Αγγλίας, ως μια πρωτοποριακή μέθοδος ιατρικής αποκατάστασης.
Η Γέννηση μιας Ιδέας: Sir Ludwig Guttmann
Οι ρίζες του Παραολυμπιακού Κινήματος εντοπίζονται στον Sir Ludwig Guttmann, έναν Εβραίο νευροχειρουργό που αναγκάστηκε να διαφύγει από τη ναζιστική Γερμανία στην Αγγλία. Το 1944, ο Guttmann ανέλαβε τη διεύθυνση του Εθνικού Κέντρου Τραυματισμών Σπονδυλικής Στήλης στο Νοσοκομείο Στόουκ Μάντεβιλ (Stoke Mandeville) της Αγγλίας.
Εκεί, ο Guttmann έφερε επανάσταση στη θεραπεία των τραυματισμών της σπονδυλικής στήλης. Αντί της ακινησίας, πίστεψε ακράδαντα ότι ο αθλητισμός θα έπρεπε να αποτελεί βασικό μέρος της φυσικής και ψυχολογικής αποκατάστασης των ασθενών. Ήταν πεποίθησή του ότι ο ανταγωνιστικός αθλητισμός θα βοηθούσε τους τραυματισμένους στρατιώτες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου να ανακτήσουν τη σωματική τους δύναμη, αλλά κυρίως την αυτοεκτίμηση και την κοινωνική τους θέση.
1948: Οι Αγώνες του Στόουκ Μάντεβιλ
Η ιδέα του Guttmann υλοποιήθηκε για πρώτη φορά στις 29 Ιουλίου 1948. Συμπτωματικά, ήταν η ημέρα της Τελετής Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Ο Guttmann οργάνωσε τους πρώτους «Αγώνες Στόουκ Μάντεβιλ», μια αθλητική διοργάνωση στην οποία συμμετείχαν 16 τραυματίες στρατιωτικοί (14 άνδρες και 2 γυναίκες) σε ένα μόνο άθλημα: την τοξοβολία με αμαξίδιο.
Η διοργάνωση έγινε ετήσιος θεσμός και το 1952 απέκτησε διεθνή χαρακτήρα, όταν συμμετείχε και μια ομάδα αθλητών από την Ολλανδία. Έτσι γεννήθηκε το Διεθνές Κίνημα του Στόουκ Μάντεβιλ.
1960: Η Επίσημη Γέννηση των Παραολυμπιακών
Το μεγάλο βήμα έγινε το 1960 στη Ρώμη της Ιταλίας. Αμέσως μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, διεξήχθησαν στην ίδια πόλη οι πρώτοι επίσημοι Παραολυμπιακοί Αγώνες.
Στους Αγώνες της Ρώμης συμμετείχαν περίπου 400 αθλητές από 23 χώρες και περιλάμβαναν 8 αθλήματα. Από τότε, οι Θερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονται κάθε τέσσερα χρόνια, την ίδια χρονιά με τους Ολυμπιακούς.
Η Εξέλιξη και η Σύγχρονη Εποχή
Η ιστορία των Παραολυμπιακών χαρακτηρίζεται από συνεχή επέκταση και συμπερίληψη:
1976 (Τορόντο): Για πρώτη φορά προστέθηκαν κατηγορίες αναπηρίας που δεν αφορούσαν μόνο τους χρήστες αναπηρικού αμαξιδίου (π.χ. ακρωτηριασμοί, μερική απώλεια όρασης). Την ίδια χρονιά, έγιναν και οι πρώτοι Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες στο Έρνσκιολντσβικ της Σουηδίας.
1988 (Σεούλ): Αποτελεί ορόσημο, καθώς οι Παραολυμπιακοί φιλοξενήθηκαν για πρώτη φορά στην ίδια πόλη και στους ίδιους χώρους με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτή η πρακτική καθιερώθηκε έκτοτε.
Ονομασία: Ο όρος "Παραολυμπιακοί" προέρχεται από την ελληνική πρόθεση παρά (που σημαίνει "δίπλα" ή "μαζί") και τους Ολυμπιακούς, υποδηλώνοντας ότι διεξάγονται παράλληλα με αυτούς.
Σήμερα, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες έχουν μετατραπεί σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο που προωθεί την αριστεία και καταρρίπτει τα στερεότυπα, αποδεικνύοντας ότι το ανθρώπινο πνεύμα και η θέληση για επίτευξη στόχων δεν γνωρίζουν όρια.
0 Σχόλια